Άρθρα

Δυσλεξία. Τα συμπτώματα ανά ηλικία και πότε θα πρέπει να το… ψάξετε λίγο παραπάνω!

/in /by

Προσχολική ηλικία

Ένα παιδί προσχολικής ηλικίας (3-4 ετών) μπορεί:

-Να αρχίσει να μιλάει αργότερα από ό,τι τα περισσότερα παιδιά.

-Να έχει μεγαλύτερη δυσκολία από ό,τι τα άλλα παιδιά στο να προφέρει λέξεις.

-Να μην εμπλουτίζει το ίδιο γρήγορα με νέες λέξεις το λεξιλόγιό του και να μην είναι σε θέση να θυμηθεί τη σωστή λέξη για κάθε σκοπό.

-Να έχει πρόβλημα να μάθει το αλφάβητο, τους αριθμούς, τις ημέρες της εβδομάδας, τα χρώματα, τα σχήματα, το πώς να συλλαβίσει και το πώς να γράψει το όνομά του.

-Να έχει δυσκολία απαγγελίας μικρών ποιημάτων ή να σκεφτεί λέξεις με ομοιοκαταληξία.

-Να αργήσει να αναπτύξει λεπτές κινητικές δεξιότητες. Για παράδειγμα, το παιδί σας μπορεί να χρειαστεί περισσότερο χρόνο από άτομα της ίδιας ηλικίας για να μάθει πώς να κρατήσει ένα μολύβι σε θέση γραφής, πώς να χρησιμοποιεί τα κουμπιά και το φερμουάρ και πώς να βουρτσίζει τα δόντια του.

Παιδιά από το νηπιαγωγείο έως την ηλικία των 9-10 ετών μπορεί:

-Να έχουν δυσκολία στην ανάγνωση σκέτων λέξεων, όταν δηλαδή αυτές δεν περιβάλλονται από άλλες λέξεις.

-Να καθυστερούν να μάθουν τη σύνδεση μεταξύ γραμμάτων και ήχων.

-Να συγχέουν μικρές λέξεις.

-Να κάνουν διαρκώς λάθη στην ανάγνωση και την ορθογραφία

 

Ηλικία 10-13 ετών

Τα παιδιά σε αυτές τις ηλικίες μπορεί:

-Να μην κάνουν καλή ανάγνωση

-Να αλλάζουν τη σειρά των γραμμάτων σε μία λέξη

-Να αδυνατούν να αναγνωρίσουν και να μάθουν προθέματα, επιθήματα, ρίζες λέξεων και άλλες πτυχές της ανάγνωσης και της ορθογραφίας.

-Να έχουν δυσκολία στην ορθογραφία και να γράφουν την ίδια λέξη με δύο διαφορετικούς τρόπους ακόμα και στην ίδια σελίδα.

-Να αποφεύγουν να κάνουν ανάγνωση φωναχτά.

-Να έχουν δυσκολίες με προβλήματα λέξεων στα μαθηματικά.

-Να δυσκολεύονται στη γραφή ή να έχουν δυσανάγνωστη γραφή, ή να κρατούν πολύ δυνατά την λαβή του μολυβιού/στιλού όταν γράφουν.

-Να αποφεύγουν γενικά τη γραφή

 

Ηλικία από 14 ετών μέχρι και 18-19 ετών

Σε αυτή την ηλικία, τα παιδιά με δυσλεξία μπορεί:

-Να διαβάζουν πολύ αργά και με πολλά λάθη/ανακρίβειες

-Να εξακολουθούν να γράφουν την ίδια λέξη με διαφορετικούς τρόπους σε ένα ενιαίο κομμάτι κειμένου.

-Να αποφεύγουν τα τεστ που απαιτούν ανάγνωση και γραφή

-Να έχουν πρόβλημα να κάνουν περίληψη/σύνοψη κειμένου

-Να μην έχουν καλή δυνατότητα απομνημόνευσης κειμένου

-Να έχουν περιορισμένο λεξιλόγιο και να μην είναι σε θέση να αποθηκεύσουν πολλές πληροφορίες από την ανάγνωση

 

Ενήλικες

Οι ενήλικες με δυσλεξία μπορεί:

-Να αποκρύπτουν τα προβλήματα ανάγνωσης που αντιμετωπίζουν

-Να μην είναι καλοί στον συλλαβισμό λέξεων

-Να αποφεύγουν τη γραφή

-Να έχουν αυξημένες ικανότητες στην προφορική επικοινωνία

-Να βασίζονται περισσότερο στη μνήμη τους και όχι στην ανάγνωση νέων πληροφοριών

-Να είναι καλοί στην επικοινωνία με τους άλλους ανθρώπους και στο να “διαβάζουν” τους ανθρώπους (διαισθητικοί).

-Συχνά να εργάζονται σε μια δουλειά που είναι πολύ πιο κάτω από τις πνευματικές τους ικανότητες.

-Να έχουν δυσκολία με τον προγραμματισμό και την οργάνωση.

Ο δεκάλογος του καλού γονέα.. ή τουλάχιστον εκείνου που προσπαθεί να ειναι καλός γονέας.

/in /by

 

Στο νέο του βιβλίο, Οι δέκα βασικές αρχές της καλής γονικής μέριμνας, Laurence Steinberg, PhD, παρέχει κατευθυντήριες γραμμές που βασίζονται στην κορυφαία κοινωνική επιστήμη έρευνα – περίπου 75 χρόνια σπουδών. Ακολουθήστε τα και μπορείτε να αποφύγετε όλα τα προβλήματα παιδικής συμπεριφοράς, λέει.

Μετά από όλα, ποιος είναι ο στόχος όταν ασχολείσαι με παιδιά; Για να δείξεις ποιος είναι ο προϊστάμενος; Για να ενσταλάξει ο φόβος; Ή να βοηθήσουμε το παιδί να εξελιχθεί σε έναν αξιοπρεπή, αυτοπεποίθηση άνθρωπο;

Η καλή γονική μέριμνα συμβάλλει στην ενθάρρυνση, την ειλικρίνεια, την αυτοπεποίθηση, τον αυτοέλεγχο, την καλοσύνη, τη συνεργασία και τη χαρά, λέει ο Steinberg. Προωθεί επίσης την πνευματική περιέργεια, τα κίνητρα και την επιθυμία για επίτευξη. Βοηθάει στην προστασία των παιδιών από την ανάπτυξη άγχους, κατάθλιψης, διατροφικών διαταραχών, αντικοινωνικής συμπεριφοράς και κατάχρησης αλκοόλ και ναρκωτικών.

Η γονική μέριμνα είναι μία από τις περιοχές που έχουν ερευνηθεί σε ολόκληρο τον τομέα της κοινωνικής επιστήμης”, λέει ο Steinberg, διακεκριμένος καθηγητής ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο Temple της Φιλαδέλφειας. Οι επιστημονικές αποδείξεις για τις αρχές που περιγράφει “είναι πολύ, πολύ συνεπείς”, λέει

1. Τι κάνετε εσείς μετράει. “Αυτή είναι μια από τις πιο σημαντικές αρχές”, λέει ο Steinberg. “Αυτό που κάνεις κάνει τη διαφορά ότι τα παιδιά σας παρακολουθούν, δεν αντιδρούν απλώς στο κίνημα της στιγμής, αναρωτηθείτε:” Τι θέλω να ολοκληρώσω και αυτό είναι πιθανό να προκαλέσει αυτό το αποτέλεσμα; “

2. Δεν μπορείς να αγαπάς αρκετά. «Απλά δεν είναι δυνατόν να χαλάσει ένα παιδί με αγάπη», γράφει. “Αυτό που συχνά θεωρούμε ως το προϊόν της χαλάρωσης ενός παιδιού δεν είναι ποτέ το αποτέλεσμα της απεικόνισης ενός παιδιού παραχαιδεμένου. Είναι συνήθως η συνέπεια του να δώσουμε σε ένα παιδί πράγματα αντί για αγάπη – πράγματα όπως επιείκεια, μειωμένες προσδοκίες ή υλικά αγαθά. “

3. Να συμμετέχετε στη ζωή του παιδιού σας. “Το να είσαι εμπλεκόμενος γονέας χρειάζεται χρόνο και είναι σκληρή δουλειά και συχνά σημαίνει επανεξέταση και αναδιάταξη των προτεραιοτήτων σου, συχνά σημαίνει να θυσιάζεις αυτό που θέλεις να κάνεις για το τι χρειάζεται να κάνει το παιδί σου, να είσαι διανοητικά και φυσικά”.

4. Προσαρμόστε τη γονική σας διάθεση ώστε να ταιριάζει στο παιδί σας. Συνεχίστε με την ανάπτυξη του παιδιού σας. Το παιδί σας μεγαλώνει. Εξετάστε πώς η ηλικία επηρεάζει τη συμπεριφορά του παιδιού.

5. Καθιέρωση και καθορισμός κανόνων. “Αν δεν διαχειριστείτε τη συμπεριφορά του παιδιού σας όταν είναι μικρό, θα δυσκολευτεί να μάθει πώς να διαχειριστεί τον εαυτό του όταν είναι μεγαλύτερο και δεν είστε γύρω σας. Οποιαδήποτε στιγμή της ημέρας ή της νύχτας, θα πρέπει πάντα να είστε σε θέση να απαντήσω σε αυτά τα τρία ερωτήματα: Πού είναι το παιδί μου; Ποιος είναι με το παιδί μου; Τι κάνει το παιδί μου;

Οι κανόνες που έχει μάθει το παιδί σας από εσάς πρόκειται να διαμορφώσουν τους κανόνες που εφαρμόζει στον εαυτό του.

6. Προωθήστε την ανεξαρτησία του παιδιού σας. “Η ρύθμιση των ορίων βοηθά το παιδί σας να αναπτύξει μια αίσθηση αυτοελέγχου.Η ενθάρρυνση της ανεξαρτησίας του βοηθά να αναπτύξει μια αίσθηση αυτοκατευθυνόμενης συμπεριφοράς.Για να είναι επιτυχής στη ζωή, θα χρειαστεί και τα δύο.

7. Να είστε συνεπείς. “Εάν οι κανόνες σας ποικίλλουν καθημερινά με απρόβλεπτο τρόπο ή αν τους επιβάλλετε μόνο με διαλείμματα, η κακομεταχείριση του παιδιού σας είναι δικό σας λάθος, όχι η δική του.Το πιο σημαντικό πειθαρχικό εργαλείο σας είναι η συνέπεια: Προσδιορίστε τα μη διαπραγματεύσιμα σας. με βάση τη σοφία και όχι την εξουσία, τόσο λιγότερο το παιδί σας θα το προκαλέσει ».

8. Αποφύγετε σκληρή πειθαρχία. Οι γονείς δεν πρέπει ποτέ να χτυπήσουν ένα παιδί, υπό οποιεσδήποτε συνθήκες. “Τα παιδιά που είναι ξαπλωμένα, χτυπήθηκαν ή χαστούκισαν είναι πιο επιρρεπή σε μάχες με άλλα παιδιά”, γράφει. “Είναι πιο πιθανό να είναι κακοποιούς και πιο πιθανό να χρησιμοποιήσουν επιθετικότητα για να λύσουν διαφορές με άλλους”.

9. Εξηγήστε τους κανόνες και τις αποφάσεις σας.

10. Αντιμετωπίστε το παιδί σας με σεβασμό. “Ο καλύτερος τρόπος για να λάβετε το σεβασμό από το παιδί σας είναι να τον αντιμετωπίζετε με σεβασμό”, γράφει ο Steinberg. “Θα πρέπει να δώσετε στο παιδί σας τις ίδιες ευγένειες που θα δώσατε σε οποιονδήποτε άλλον, να τον μιλήσετε ευγενικά, να σεβαστείτε τη γνώμη του, να προσέχετε όταν σας μιλάει, να τον μεταχειριστείτε ευγενικά και να τον ευχαριστήσετε όταν μπορείτε. Οι σχέσεις σας με το παιδί σας είναι το θεμέλιο για τις σχέσεις της με τους άλλους ».

 

 

Μην φοβάσαι παιδί μου! Πώς να μετατρέψετε τους τεράστιους παιδικούς φόβους σε κάτι μικρό και διαχειρίσμο.

/in /by

 

Όταν οι μικρές ανησυχίες ενός παιδιού δεν αντιμετωπίζονται, μπορούν να ενταθούν. Ένα παιδί που έχει παραγωγικό άγχος μερικές φορές ξεχνάει από πού προέρχονται οι μικρές ανησυχίες και υπάρχει σε κατάσταση γενικευμένου άγχους.

Τα ανήσυχα παιδιά κάνουν αστεία πράγματα. Μερικοί ενεργούν επιθετικά επειδή αισθάνονται μικρές, γι ‘αυτό πρέπει να αντισταθμίσουν ενεργώντας μεγάλες και εκφοβιστικές. Μερικοί αποσύρουν. Κάποιοι δεν μπορούν να κοιμηθούν ή να παραμείνουν κοιμισμένοι. Μερικοί υγροί στο κρεβάτι. Μερικοί είναι τόσο ανήσυχοι που έχουν πρόβλημα με το φαγητό.

Το έντονο άγχος συχνά προκαλεί συμπεριφορικά προβλήματα, σωματικά συμπτώματα (πόνους στο στομάχι), αναπτυξιακά καθυστερήσεις και παλινδρομήσεις ή ακαδημαϊκά ζητήματα. Αφήνεται χωρίς θεραπεία, το παιδί μπορεί να καταλήξει σε τρωτά σημεία στα εφηβικά χρόνια, που είναι ο χειρότερος χρόνος. Οι έφηβοι προσπαθούν να καταλάβουν ποιος είναι σε σχέση με τον κόσμο (σχηματισμός ταυτότητας). Αυτό το έργο είναι δύσκολο και σχεδόν αφόρητο αν υπάρχει υποκείμενη κατάθλιψη και άγχος. Η αυτοτραυματισμός και η αυτοκτονία είναι κοινά φαινόμενα κατά τα εφηβικά χρόνια.

Δυστυχώς, εάν ένας γονέας δεν είναι ικανός να βοηθήσει το παιδί του με ανησυχίες, ο γονέας μπορεί να χάνει την ανάγκη για την ανύψωση ενός καλά προσαρμοσμένου και ευτυχισμένου παιδιού. Τα παιδιά με άγχος και κατάθλιψη συχνά αγωνίζονται να καλύψουν τις δυνατότητές τους ως έφηβοι επειδή το άγχος αναμιγνύεται με μια ευάλωτη αυτοεκτίμηση. Η υποβοήθηση ενός παιδιού με τις ανησυχίες του είναι επιτακτική.

Σε αντίθεση με τη δημοφιλή άποψη, οι ανησυχίες ενός παιδιού δεν ξεφεύγουν από μόνα τους. Ούτε ανησυχούν οι ανησυχίες επειδή ένας γονέας λέει στο παιδί να μην ανησυχεί. Επιπλέον, ένα παιδί δεν θα ανοίξει σε έναν γονέα κατά τα έτη εφήβων εάν ο γονέας δεν έχει βοηθήσει το παιδί με τις ανησυχίες του κατά τη διάρκεια της παιδικής ηλικίας.

Τα παρακάτω είναι γρήγορες και εύκολες συμβουλές για να βοηθήσουν τους γονείς να μετατρέψουν τις μεγάλες ανησυχίες του παιδιού σε μικρές και διαχειρίσιμες:

1) Καθώς το παιδί σας μιλάει, ακούστε τις ανησυχίες του.

2) Εάν δεν εντοπιστεί μια ανησυχία, αλλά το παιδί φαίνεται να αισθάνεται αρνητικά, ο γονιός πρέπει να ρωτήσει: "Ανησυχεις για κάτι;"

3) Αντικαταστήστε το, "Μην ανησυχείτε για αυτό" με μια απαλή και γνήσια, "Αυτό είναι μια μεγάλη ανησυχία, φίλε. Το έχω. "

4) Βάλτε τον εαυτό σας στα παπούτσια του παιδιού σας και προσπαθήστε να θυμηθείτε μια κατάσταση που σας προκάλεσε να ανησυχείτε όταν ήσαστε στην ηλικία τους. Πείτε: “Μου άρεσε για ……. όταν ήμουν στην ηλικία σας. Καταλαβαίνω.”

5) Διαβεβαιώστε το παιδί σας. "Αν αυτό που σε ανησυχεί συμβαίνει, θα είμαι έτοιμος να σε βοηθήσω να το παλέψουμε αγάπη μου".

6) Αποφύγετε τη σύγχυση με την συμπάθεια. Η ενσυναίσθηση είναι η κατανόηση και η τιμητική αίσθηση. Η ενσυναίσθηση δεν απαιτεί τίποτα άλλο. Είναι επούλωση από μόνη της. Η συμπάθεια, ωστόσο, είναι διαφορετική. Όταν ένας γονιός τρώει ένα παιδί, μπαίνουν στον πειρασμό να μειώσουν τις προσδοκίες ή να αλλάξουν τους κανόνες για το παιδί τους. Αυτό απομακρύνει το παιδί από την αυτο-αποτελεσματικότητα και δημιουργεί μια αίσθηση δικαιώματος στο παιδί. Η εμμονή θεραπεύει. Η συμπάθεια δημιουργεί μια αίσθηση δικαιώματος.

Όταν ένας γονέας ενθυμείται με το αίσθημα του παιδιού αντί να απορρίπτει το αίσθημα, το παιδί αμέσως αισθάνεται κατανοητό και συνδεδεμένο με τον γονέα, το οποίο του επιτρέπει να αισθάνεται λιγότερο μόνους με το αρνητικό συναίσθημα. Παραδείγματα περιλαμβάνουν: “Αυτό είναι μια μεγάλη ανησυχία. Παίρνω γιατί είστε αναστατωμένοι. “” Είσαι τρελός και έχεις κάθε δικαίωμα να είσαι τρελός. “” Είσαι απογοητευμένος. Θα ήμουν πάρα πολύ. “Αυτό ενσταλάζει μια αίσθηση της εγγύτητας με τον γονέα. Η έρευνα δείχνει ότι η εγγύτητα της σχέσης γονέα και παιδιού είναι η ισχυρότερη άμυνα κατά της εφηβικής κατάθλιψης, του άγχους και της αυτοκτονίας. Μην ενεργοποιείτε, συνειδητοποιείτε.