Θα ταξιδέψουν για να παρελάσουν παρέα με το μοναδικό μαθητή στους Αρκιούς

/in /by

Η ημέρα του εορτασμού της εθνικής επετείου της 25ης Μαρτίου θα είναι ξεχωριστή

Ξεχωριστή για το νησάκι των Αρκιών, τον μοναδικό μαθητή του σχολείου Χρήστο Καμπόσο,
τη δασκάλα του Μαρία Τσιαλέρα αλλά και για την Ελλάδα θα είναι η ημέρα του εορτασμού
της εθνικής επετείου της 25ης Μαρτίου.

Τμήμα των παραδοσιακών χορών του Λυκείου Ελληνίδων Σύρου θα μεταβεί από τη Σύρο
στην Πάτμο και από την Πάτμο – Αρκιούς, προκειμένου όχι μόνο να χορέψει εθνικούς
χορούς αλλά και να παρελάσει με σημαιοφόρο τον 10χρονο Χρήστο και την ηρωική,
βραβευμένη από την Ακαδημία Αθηνών, δασκάλα του.

Η ομόφωνη απόφαση του δ.σ του Λυκείου Ελληνίδων Σύρου να μεταβεί στους Αρκιούς
βρήκε άμεση στήριξη από την Περιφέρεια Ν. Αιγαίου η οποία ως αρωγός, θα καλύψει τα
έξοδα μετακίνησης της 12μελούς ομάδας του.
Πηγή: www.e-daily.gr

Πιγκάσο, η γουρούνα που ζωγραφίζει εξπρεσιονιστικά

/in /by

Στην άκρη, Φράνσις Μπέικον, σειρά της Πιγκάσο, του χαρισματικού γουρουνιού, να
διαπρέψει στη ζωγραφική. Με ένα πινέλο στο στόμα, η συμπαθητική γουρούνα απλώνει
την μπογιά στον καμβά της, που έχει στηθεί έξω από το καταφύγιό της. Εκεί διαμένει η
Πιγκάσο από όταν διασώθηκε, σε πολύ μικρή ηλικία, ως χαριτωμένο γουρουνάκι, από
σφαγείο στη Νότιο Αφρική και μεταφέρθηκε στο Φρανσέκ, την περιοχή του Δυτικού
Ακρωτηρίου στη Νότιο Αφρική, όπου οι νέοι ιδιοκτήτες της διαπίστωσαν αμέσως την αγάπη
της για τα χρώματα και τα πινέλα. «Τα γουρούνια είναι ιδιαιτέρως έξυπνα ζώα και όταν
έφερα την Πιγκάσο στο καταφύγιο, σκέφτηκα πώς θα μπορούσα να τη διασκεδάσω;»
εξηγεί η Τζόαν Λέφσον, η οποία διοικεί τον χώρο. «Ρίξαμε μερικές μπάλες ποδοσφαίρου,
ράγκμπι και, φυσικά, πινέλα, καθώς ο στάβλος της είχε μόλις κατασκευαστεί. Ετρωγε και
κατέστρεφε τα πάντα, εκτός από τα πινέλα, τα αγαπούσε τόσο πολύ», πρόσθεσε η Λέφσον.

Σύντομα η Πιγκάσο άρχισε να βουτάει τα πινέλα σε βάζα με μπογιά και να φιλοτεχνεί
αφηρημένα έργα. Οι πίνακές της μπορεί να πωληθούν μέχρι και 4.000 δολάρια, με τα
έσοδα να προορίζονται για φιλοζωικά ιδρύματα. Μία από τις δημιουργίες της κοσμεί την
πρόσοψη ενός ρολογιού Swatch, της ομώνυμης ελβετικής ωρολογοποιίας. Η συνεργασία
της Swatch και της Πιγκάσο εγκαινιάστηκε τον περασμένο μήνα με την περιορισμένη σειρά
«Ιπτάμενο γουρούνι από την κυρία Πιγκάσο», στο πλαίσιο της οποίας τα ρολόγια έχουν
έντονες πράσινες, μπλε και ροζ πινελιές και πωλούνται προς 120 δολάρια.

«Η Πιγκάσο είναι αναμφισβήτητα εξπρεσιονίστρια, δεν μπορείς με σαφήνεια να ορίσεις τι
ζωγραφίζει, αλλά το βέβαιο είναι ότι τα θέματά της αλλάζουν ανάλογα με τη διάθεσή της»,
λεει η Λέφσον. Ζωγραφιές πιθήκων έχουν εκτεθεί συχνά σε μουσεία σύγχρονης τέχνης στις
αρχές της δεκαετίας του ’60, αλλά σταδιακά το επιστημονικό και καλλιτεχνικό ενδιαφέρον
για τα έργα των πρωτευόντων άρχισε να φθίνει και ελάχιστα ενδιαφέρει πλέον σήμερα ως
φαινόμενο. Από την άλλη, ελέφαντες έχουν επανειλημμένως εκπαιδευθεί για να
ζωγραφίζουν ως πείραμα ζωολογικής έρευνας και συμπεριφοράς των ζώων.

Πάντως, οι επιστήμονες συμπέραναν ότι τα πλεονεκτήματα από τη ζωγραφική των
ελεφάντων περιορίζονται στην αισθητική αξία των έργων – για τους ανθρώπους θεατές.
Αξίζει να σημειωθεί ότι σε ορισμένες επιδείξεις σε ενυδρεία, ακόμη και δελφίνια καλούνται
να ζωγραφίσουν με πινέλα. Το Ινστιτούτο Μελετών Θαλάσσιων Θηλαστικών, μάλιστα, έχει
εκπαιδεύσει πολλά από τα δελφίνια του να ζωγραφίζουν.

Καλλιτεχνικά επιδέξια είναι επίσης τα κουνέλια. Ενα ζήτημα που έχει ανακύψει όταν ζώα
φιλοτεχνούν έργα τέχνης είναι σε ποιον ανήκουν τα πνευματικά δικαιώματα. Σύμφωνα με
νομικούς κύκλους, ούτε ο ιδιοκτήτης του ζώου ούτε αυτός που έχει παράσχει τα υλικά
ζωγραφικής στο ζώο-καλλιτέχνη κατέχει τα πνευματικά δικαιώματα. Κατά συνέπεια και με
δεδομένο ότι ένα ζώο δεν μπορεί να είναι νομικό υποκείμενο, τα έργα τους δεν υπόκεινται
σε πνευματική ιδιοκτησία.
Πηγή: www.kathimerini.gr

Το Facebook απέρριψε ρύθμιση αυστραλιανής αρχής για έλεγχο των ειδήσεων στα newsfeeds των χρηστών

/in /by

To Facebook απέρριψε σύσταση της αυστραλιανής ρυθμιστικής αρχής για μεγαλύτερη
έλεγχο επί της ισχύος της διαφήμισης του μέσου κοινωνικής δικτύωσης στην αγορά αλλά
και επί της κατάταξης των ειδησεογραφικών άρθρων στις αρχικές σελίδες των χρηστών
(newsfeed).

Η πρόταση της Αυστραλιανής Επιτροπής Ανταγωνισμού και Καταναλωτών (ACCC) και η νέα
ρυθμιστική αρχή, υπεύθυνη για την «αστυνόμευση» τεχνολογικών κολοσσών,
παρακολουθείται στενά σε άλλες χώρες καθώς οι κυβερνήσεις επιδιώκουν να ελέγξουν την
εξουσία τους.

«Οι άνθρωποι, όχι οι ρυθμιστικές αρχές, θα πρέπει να αποφασίσουν τι βλέπουν στις
ειδήσεις τους», απάντησε το Facebook μέσω επιστολής 76 σελίδων που συντάχθηκε την 3η
Μαρτίου και κοινοποιήθηκε σήμερα μέσω email στο πρακτορείο Reuters.

«Η δημιουργία ρύθμισης η οποία θα κατατάσσει τις ειδήσεις για το Facebook δεν είναι μια
αναλογική ρύθμιση, αποτελεσματική για να αντιμετωπίσει τις μακροχρόνιες προκλήσεις
που αντιμετωπίζουν ορισμένοι Αυστραλοί εκδότες», αναφέρει μεταξύ άλλων το Facebook.

Λέγεται πως η Επιτροπή υποτίμησε το επίπεδο του ανταγωνισμού στην αγορά των
διαδικτυακών διαφημίσεων στην Αυστραλία, ενώ έκανε λάθος στην εκτίμησή της ότι το
σύνολο και η ανάλυση των δεδομένων των χρηστών από το Faceboo, κατέστησαν το μέσο
ισχυρό.

Η ACCC ισχυρίζεται ότι η τεράστια δύναμη που κατέχουν εταιρίες όπως η Google στην
αγορά επιχειρήσεων – η οποία κατέχει το 94% των αναζητήσεων στο διαδίκτυο στην
Αυστραλία – μέσω των αδιαφανών μεθόδων ταξινόμησης διαφημίσεων τους έχουν και την
ικανότητα αλλά και τα κίνητρα να ευνοούν τις επιχειρήσεις τους έναντι των
διαφημιζόμενων.

Στις προκαταρκτικές συστάσεις που υπόκεινται σε αλλαγές, η ACCC δήλωσε ότι η νέα
ρυθμιστική αρχή θα πρέπει να έχει εξουσίες ώστε να μπορεί να διερευνήσει τον τρόπο με

τον οποίο οι εταιρείες ταξινομούν διαφημίσεις και ειδησεογραφικά άρθρα. Ευπρόσδεκτη
ήταν η πρόταση για την NewsMediaWorks, μια ομάδα που εκπροσωπεί τους εκδότες
ειδήσεων της Αυστραλίας, οι οποίοι δήλωσαν ότι οι διαδικτυακές πλατφόρμες κερδίζουν
αδίκως από τη διανομή των ιστοριών τους.

Από την πλευρά του το Facebook ισχυρίστηκε ότι οι «αντίπαλοί» του φοβούνται τον
ανταγωνισμό. «Οι προκαταρτικές εκθέσεις επικεντρώνονται σχεδόν αποκλειστικά στην
προστασία συγκεκριμένων εκδοτών από τον ανταγωνισμό», σχολίασε το Facebook.

Η Αυστραλία, η οποία έχει θεσπίσει νόμους που αναγκάζουν τις εταιρίες τεχνολογίας να
βοηθήσουν την αστυνομία ώστε να έχει πρόσβαση στα δεδομένα χρηστών εν μέσω
αυξανόμενων ανησυχιών σχετικά με τη διανομή των λεγόμενων «ψεύτικων ειδήσεων» και
διέταξε την έρευνα από την ΑCCC ως ένα μέρος των ευρύτερων μεταρρυθμίσεων για τα
μέσα ενημέρωσης το 2017.
Πηγή: www.kathimerini.gr

H Αλεξάντρια Οκάσιο-Κορτές μεταμορφώνεται σε… supergirl

/in /by

Σύμφωνα με δημοσίευμα του βρετανικού Guardian, το κόμικ θα τιτλοφορείται «Alexandria
Ocasio-Cortez and the Freshman Force» και σύμφωνα με τον εκδότη πρόκειται για «μια
σάτιρα με στόχο την Ουάσινγκτον που δεν χαρίζεται σε κανέναν»

Ντυμένη με πολεμική στολή, το νεότερο μέλος του αμερικανικού Κογκρέσου, η 29χρονη
Δημοκρατική Αλεξάντρια Οκάσιο-Κορτές, γίνεται το supergril ενός κόμικ, το οποίο θα
ξεκινήσει να κυκλοφορεί τον Μάιο από τον ανεξάρτητο εκδοτικό οίκο Devil’s Due Comics.

Συγκεκριμένα, σύμφωνα με δημοσίευμα του βρετανικού Guardian, το κόμικ θα
τιτλοφορείται «» και σύμφωνα με τον
εκδότη πρόκειται για «μια σάτιρα με στόχο την Ουάσινγκτον που δεν χαρίζεται σε
κανέναν».

Ο εκδοτικός οίκος ωστόσο σπεύδει να διευκρινίσει από τη μεριά του, ότι η Κορτές δεν έχει
εγκρίνει την πρωτοβουλία του.

Στο εξώφυλλο του νέου κόμικ εμφανίζεται η Κορτές με το smartphone στο χέρι μπροστά
από το Καπιτώλιο με το λευκό κοστούμι που φορούσε στην ορκωμοσία της.

Ένα άλλο εξώφυλλο την εμφανίζει, αντί με το κοστούμι, με μια στολή πολεμίστριας να
κρατάει, αντί του κινητού της, ένα σπαθί.

Η Αλεξάνδρια Οκάσιο-Κορτές έγινε πρόσφατα η νεότερη γυναίκα που μπήκε στο
αμερικανικό Κογκρέσο. Στο παρελθόν η 29χρονη πολιτικός έχει δηλώσει θαυμάστρια των
κόμικς.

Σημειώνεται τέλος μέρος των εσόδων από τις πωλήσεις του βιβλίου θα διατεθεί στην ΜΚΟ
United Service Organisation, η οποία παρέχει ψυχολογική υποστήριξη και υπηρεσίες υγείας
σε Αμερικανούς στρατιώτες και στην εταιρεία παροχής νομικών υπηρεσιών σε μετανάστες
RaicesTexas.org.
Πηγή: www.tanea.gr

Σε αυτό το χωριό όποιος πέφτει για ύπνο ξυπνά έξι μέρες μετά

/in /by

Μοιάζει απίστευτο αλλά είναι αληθινό

Υπάρχουν άνθρωποι που κοιμούνται πολύ, υπάρχουν κι εκείνοι που πέφτουν για ύπνο και ξυπνούν έξι μέρες μετά. Όσο απίστευτο κι αν μοιάζει, συμβαίνει σε ένα χωριό του Καζακστάν και έχει προκαλέσει προβληματισμό στους κατοίκους.

Ο λόγος για το «Καλάσι», του οποίου οι κάτοικοι που είναι στην πλειοψηφία τους αγρότες υποφέρουν από τη σπάνια αυτή διαταραχή εδώ και δύο χρόνια. Οι επιστήμονες μάλιστα, όχι μόνο δεν μπορούν να εξηγήσουν γιατί οι ντόπιοι κοιμούνται για ημέρες ολόκληρες, αλλά είναι και προβληματισμένοι, καθώς η διαταραχή αυτή θα μπορούσε να «προσβάλει» και όποιον άλλο επισκεφτεί το χωριό.

Όλα ξεκίνησαν τον περασμένο Αύγουστο όταν στις 28 του μήνα νοσηλεύτηκαν έξι άνθρωποι για υπερβολική υπνηλία, ενώ την 1η Σεπτεμβρίου εισήλθαν στο νοσοκομείο ακόμη εννέα ασθενείς, εκ των οποίων οι 8 (!) ήταν παιδιά. Συνολικά, τα τελευταία δύο χρόνια, οι άνθρωποι που έχουν διαγνωστεί με την εν λόγω διαταραχή έχουν φτάσει τους 64.

Πηγή: www.ethnos.gr

Η Ελλάδα στο 4ο χαμηλότερο ποσοστό αυτοκτονιών γυναικών στον κόσμο….

/in /by

Μεγαλύτερα ποσοστά αυτοκτονιών διεθνώς έχουν οι νέοι και οι άνθρωποι τρίτης ηλικίας από ό,τι οι άνθρωποι μέσης ηλικίας

Ο συνολικός αριθμός θανάτων από αυτοκτονία στη Γη αυξήθηκε κατά 6,7% μεταξύ 1990-2016, φθάνοντας τους 817.000 ετησίως, περίπου το 1,5% των συνολικών θανάτων, σύμφωνα με μια νέα επιστημονική μελέτη.

Μια ενθαρρυντική πάντως εξέλιξη, σύμφωνα με τους ερευνητές, είναι ότι αν γίνει προσαρμογή των στατιστικών στοιχείων με βάση την ηλικία (το ποσοστό των θανάτων ανά 100.000 άτομα επηρεάζεται από τις αλλαγές στην ηλικιακή κατανομή αυτών των ατόμων), τότε η παγκόσμια θνησιμότητα από αυτοκτονίες εμφανίζει μείωση κατά 33% μεταξύ 1990-2016.

Η έρευνα για 195 χώρες, που δημοσιεύθηκε στο βρετανικό ιατρικό περιοδικό British Medical Journal (BMJ), δείχνει ότι μεγαλύτερα ποσοστά θνησιμότητας από αυτοκτονία εμφανίζουν οι άνδρες (15,6 θάνατοι ανά 100.000) σε σχέση με τις γυναίκες (επτά θάνατοι ανά 100.000), με εξαίρεση την ηλικιακή ομάδα των 15-19 ετών, στην οποία οι αυτοκτονίες γυναικών είναι περισσότερες.

Η Ελλάδα είναι ανάμεσα στις χώρες με τα χαμηλότερα ποσοστά αυτοκτονιών γυναικών στον κόσμο. Με 1,2 θανάτους ανά 100.000 το 2016, εμφανίζεται να έχει το τέταρτο χαμηλότερο ποσοστό μετά τη Συρία, το Ομάν και την Τζαμάικα.

Το ποσοστό αυτοκτονιών μεταξύ των ανδρών στην Ελλάδα το 2016 ήταν 6,4 ανά 100.000, δηλαδή περίπου πενταπλάσιο έναντι των γυναικών. Το ποσοστό αυτοκτονιών και για τα δύο φύλα στη χώρα μας το 2016 ήταν 3,7 ανά 100.000 και εμφανίζει μείωση κατά 3,9% μεταξύ 1990-2016 (αφορά στοιχεία προσαρμοσμένα με βάση τις ηλικιακές μεταβολές διαχρονικά).

Μεγαλύτερα ποσοστά αυτοκτονιών διεθνώς έχουν οι νέοι και οι άνθρωποι τρίτης ηλικίας από ό,τι οι άνθρωποι μέσης ηλικίας. Γενικότερα, τα ποσοστά αυτοκτονιών στο γενικό πληθυσμό διαφέρουν σημαντικά από χώρα σε χώρα, αλλά ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας θεωρεί ότι πρόκειται για ένα ανησυχητικό πρόβλημα δημόσιας υγείας, γι’ αυτό έχει θέσει ως στόχο της μείωση του αριθμού τους διεθνώς κατά το ένα τρίτο έως το 2030.

Η αυτοκτονία είναι ανάμεσα στις δέκα κυριότερες αιτίες θανάτου στην ανατολική Ευρώπη (τέταρτη αιτία θανάτου), στην κεντρική Ευρώπη, στην περιοχή Ασίας-Ειρηνικού, στην Αυστραλασία και στη Βόρεια Αμερική. Στην Ευρώπη και στις δυτικές χώρες υπάρχει στενή σχέση ανάμεσα στις ψυχικές παθήσεις και στην αυτοκτονία, αλλά δεν συμβαίνει το ίδιο στην Ασία.

Τα μεγαλύτερα ποσοστά αυτοκτονιών καταγράφηκαν στο Λεσότο της Αφρικής (39 θάνατοι ανά 100.000), στη Λιθουανία (31 ανά 100.000), στη Ρωσία (30,6 ανά 100.000) και στη Ζιμπάμπουε (27,8 ανά 100.000). Οι θάνατοι από αυτοκτονίες στην Κίνα και στην Ινδία, τις δύο πολυπληθέστερες χώρες του κόσμου, αποτελούν σχεδόν τις μισές (44%) του συνολικού αριθμού παγκοσμίως, αλλά μειώνονται σταδιακά.

Οι ερευνητές επισήμαναν πάντως ότι οι πραγματικοί αριθμοί αυτοκτονιών μπορεί να είναι μεγαλύτεροι, καθώς ορισμένες χώρες όπου η αυτοκτονία θεωρείται απαγορευμένη για θρησκευτικούς και πολιτισμικούς λόγους, συχνά κατατάσσουν τους θανάτους από αυτοκτονία ως διαφορετικής αιτιολογίας.

 

Πηγή:  www.tovima.gr

 

«Διαφορετικά παιδιά» στο μάτι του κυκλώνα

/in /by

Ένα σχολείο που δεν χώρεσε τα «παιδιά ενός κατώτερου Θεού»

Η είδηση της κατάληψης των μαθητών του Γυμνασίου στην Καλαμαριά της Θεσσαλονίκης ήταν από αυτές που κάνουν άπαντες να πέφτουν από τα σύννεφα. Οι μαθητές αιτούνται την απομάκρυνση συμμαθητή τους με μαθησιακές δυσκολίες, ο οποίος -όπως αναφέρουν- «προκαλεί προβλήματα στο σχολείο και στους ίδιους προσωπικά».

Οι γονείς καταγγέλλουν πως η κατάληψη των μαθητών για την απομάκρυνση του 12χρονου συμμαθητή τους έγινε με τη συναίνεση της διεύθυνσης του γυμνασίου. Ο πατέρας του 12χρονου παιδιού κάνει λόγο για «πρωτοφανές περιστατικό ρατσιστικής βίας», ενώ δηλώνει πως στην καγκελόπορτα του σχολείου αναρτήθηκε για πολλές ώρες το κείμενο των συμμαθητών, το οποίο διαπομπεύει τον 12χρονο. Στο κείμενο αναφέρονται βαριές κατηγορίες για πρόκληση φθοράς στο σχολείο, σεξουαλικές επιθέσεις και σωματική βία από το 12χρονο παιδί.

Την υπόθεση ερευνά η Ομοσπονδία Γονέων και Κηδεμόνων Κεντρικής Μακεδονίας. «Καταδικάζουμε κάθε προσπάθεια στιγματισμού μαθητή, πόσο μάλλον όταν ένα παιδί αντιμετωπίζει και ιατρικά προβλήματα. Θα ερευνηθεί αν υπάρχει ευθύνη του σχολείου» σημειώνει ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας, Αθανάσιος Κοκονάς. Σύμφωνα με τον κ. Ανανιάδη θα γίνει συνδιάσκεψη όλων των αρμόδιων φορέων για να βρεθεί λύση για τον μαθητή.

Η κίνηση των μαθητών χαρακτηρίστηκε μισάνθρωπη. Το βάρος των αντιδράσεων έπεσε πάνω στους γονείς και τους εκπαιδευτικούς τους, ανακινώντας το τεράστιο πρόβλημα που αντιμετωπίζουν οι μαθητές με δυσκολίες ένταξης στο εκπαιδευτικό σύστημα, αλλά και σε ολόκληρη την κοινωνία του σχολείου.

Όμως και οι δύο αντικρουόμενες «μπάντες» αποτελούνται από παιδιά: Οι μαθητές που ζήτησαν την απομάκρυνση και ο μαθητής – θύμα της μη ένταξής του, είναι όλοι τους παιδιά.

Εκπαιδευτικό σύστημα για συγκεκριμένους

Ο ρόλος του σχολείου είναι μία συζήτηση που υπάρχει ίσως από την απαρχή του εκπαιδευτικού συστήματος. Το τι μαθητές θέλουμε έρχεται πάντοτε σαν ερώτημα για να θέσει ένα ακόμα: Τι πολίτες θέλουμε. Ή, τέλος πάντων, ποιους χωράει αυτή η κοινωνία.

Καλοί μαθητές, κακοί μαθητές, περιθωριοποιημένοι μαθητές και «δύσκολες περιπτώσεις».  Αυτές οι «δύσκολες περιπτώσεις» (πάντοτε σε εισαγωγικά) αποτελούν και το μεγάλο αγκάθι του εκπαιδευτικού μας συστήματος και πρόκειται για τον τρόπο που αντιμετωπίζει τα συγκεκριμένα παιδιά.

Είναι εδώ και ένα χρονικό διάστημα της τάξεως των λίγων ετών, που έφτασαν στα στόματα όλων μας αναλύσεις και καταδίκες για το μπούλινγκ. Μάλιστα, το θέμα βγήκε στην επιφάνεια της κοινωνικής μας ανησυχίας μετά από περιστατικά αυτοκτονιών νέων και εφήβων θυμάτων τραμπουκισμού. Πρώτος θάνατος, εκείνος του Βαγγέλη Γιακουμάκη, φοιτητή στο ΤΕΙ στα Γιάννενα.

Όμως όταν φτάνουμε μαζικά στην αναζήτηση των ερωτηματικών για τα παιδιά με δυσκολίες ένταξης, όπως ο 12χρονος από την Καλαμαριά, η συζήτηση ξεκινά εκ του μηδενός: Τι γίνεται πραγματικά στα σχολεία με τις διαδικασίες ομαλής ένταξης, προστασίας και βοήθειας αυτών των μαθητών;

Τι προβλέπει το Υπουργείο Παιδείας

Το Υπουργείο Παιδείας δίνει σαφείς οδηγίες για την ένταξη των μαθητών, τους οποίος χαρακτηρίζει «με ειδικές ανάγκες».

Τα παιδιά με δυσκολίες ένταξης (είτε πρόκειται για άτομα με αναπηρία, είτε με μαθησιακές δυσκολίες κλπ) δικαιούνται δωρεάν φοίτηση στο Δημόσιο Σχολείο.  Σε μία συνηθισμένη τάξη, υπάρχει οδηγία για ένταξη με την βοήθεια κατάλληλων υποδομών, σύμφωνα με το εκπαιδευτικό πρόγραμμα του Υπουργείου, προσαρμοσμένο στις ειδικές ανάγκες των παιδιών και στο εξατομικευμένο πρόγραμμα εκπαίδευσής τους.

Δηλαδή, υποδομές οικοδομικές, συνδετικός λειτουργός που θα έχει την άμεση ευθύνη για το παιδί, τάξης που διαμορφώνονται αριθμητικά ανάλογα με τις ανάγκες κλπ.

Αν, για λόγους που εξειδικεύονται, δεν είναι δυνατή η φοίτηση σε σχολείο της περιοχής στην οποία διαμένει το παιδί, η Επαρχιακή Επιτροπή μεριμνά για τη δωρεάν μεταφορά του προς και από το σχολείο αυτό.

Ειδικές Μονάδες

«Η φοίτηση παιδιού με ειδικές ανάγκες για το οποίο προσδιορίστηκε ειδική αγωγή και εκπαίδευση, μπορεί να γίνει σε ειδική μονάδα που λειτουργεί σε συνηθισμένο σχολείο», αναφέρει το Υπουργείο.

Οι Ειδικές Μονάδες είναι εντεταγμένες και ενσωματωμένες σε συνηθισμένα σχολεία και λειτουργούν σε χώρους άνετους και προσπελάσιμους από τα παιδιά με ειδικές ανάγκες. Ο διευθυντής του σχολείου στο οποίο στεγάζεται η ειδική μονάδα έχει την ευθύνη για τη λειτουργία της.

Τα παιδιά της Ειδικής Μονάδας εγγράφονται κανονικά στο μητρώο του σχολείου και στο μαθητολόγιο της ανάλογης, κατά το δυνατό, με την ηλικία τους τάξης.

Κι ο ρόλος του λειτουργού είναι το κλειδί: Ο αριθμός των μαθητών σε κάθε τάξη, οι ανάγκες, η ένταξη και η ομαλή προσαρμογή, είναι ευθύνη του εκπαιδευτικού. Κάτι που προϋποθέτει ενημέρωση και εκπαίδευση του ίδιου του λειτουργού.

Σχολεία Ειδικής Αγωγής: Κι αν όχι;

Στην Ελλάδα ιδρύθηκαν πρόσφατα 40 νέα σχολεία ειδικής Αγωγής και 570 νέα τμήματα ένταξης. Βεβαίως, η Δημόσια Παιδεία, όπως αναφέρθηκε και προηγουμένως, δίνει το δικαίωμα σε όλα τα παιδιά να φοιτούν στο Δημόσιο Σχολείο, χωρίς, δηλαδή, να υποχρεώνονται να ακολουθήσουν εκπαίδευση σε Ειδικά Σχολεία.

Κι εδώ έρχεται το ερώτημα που τίθεται πρώτιστα από τους ίδιους τους γονείς: Ένα παιδί που χρειάζεται ιδιαίτερη εκπαιδευτική μεταχείριση είναι υποχρεωμένο να ζήσει τα μαθητικά του χρόνια σε ένα Σχολείο Ειδικής Αγωγής, εκεί όπου -ίσως- ενταχθεί πιο ομαλά, αλλά ως παρίας μιας «υγιούς» κοινωνίας;

Αν προτείνουμε ελαφρά τη καρδία την αποπομπή των μαθητών σε Ειδικά Σχολεία, μάλλον χρειάζεται να απαντήσουμε στο ερώτημα τι κοινωνία θέλουμε. Κι είναι, άραγε, στο μυαλό μας ιδανική κοινωνία αυτή που σε ένα -πιθανότατα- Οργουελικό σενάριο, οι «δύσκολες περιπτώσεις» ανθρώπων θα εκβάλουν σε απομακρυσμένες όχθες;

Πολλοί γονείς επιλέγουν να στηρίξουν την ένταξη των παιδιών τους σε ένα «κανονικό» σχολείο για «κανονικά» παιδιά. Κι αυτό γιατί δεν θέλουν τα παιδιά τους να παραπεμφθούν σε μία κατηγορία ανθρώπων στο πλαίσιο της κοινωνίας: Σπιναλόνγκες για τους μη «κανονικούς».

Παιδιά εναντίον παιδιών

Είναι πολύ εύκολο να βρίσκουμε ποιος φταίει. Φταίνε οι μικρόψυχοι μαθητές, οι γονείς τους και οι δάσκαλοι. Μαθηματικές σκέψεις, σίγουρο αποτέλεσμα.

Αλλά έχουμε να κάνουμε με ένα γεγονός: Παιδιά κατηγορούν ένα άλλο παιδί για την κακή του συμπεριφορά. Κι είναι οι πολλοί εναντίον του ενός κι αν, μάλιστα, οι πολλοί είχαν όντως τις ευλογίες της διεύθυνσης του Γυμνασίου, τότε οι πολλοί έγιναν και ισχυρότατοι.

Το σχολείο ποτέ δεν κατάφερε να υποστηρίξει καθολικά την ένταξη των «μη κανονικών» παιδιών. Αλλά, βεβαίως, οι ευθύνες που βαραίνουν αποκλειστικά την Δημόσια Παιδεία θα αντιμετωπιστούν με σοβαρότητα  μόλις απαντηθεί και το ερώτημα ποιος έκανε πρώτος το αυγό ή την κότα.

Φαίνεται, μάλλον, ότι κρύβοντας ολόκληρους ανθρώπους κάτω από το χαλί για να μη φαίνονται, δημιουργούμε μία συνθήκη που επαναλαμβάνεται στο Δημόσιο Σχολείο, εντελώς κανονικά.

Στο Δημόσιο Σχολείο που, σε κάθε περίπτωση, οφείλει να προστατεύει όλα του τα παιδιά.

Δάσκαλε, δάσκαλε

Φαίνεται πως το εκπαιδευτικό σύστημα αναγνωρίζει το ίδιο τις ελλείψεις του. Από το Υπουργείο Παιδείας ανακοινώθηκαν προσλήψεις 1317 εκπαιδευτικών ειδικής αγωγής στα σχολεία για το «Πρόγραμμα εξειδικευμένης εκπαιδευτικής υποστήριξης για την ένταξη μαθητών με αναπηρία ή και ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες, σχολικό έτος 2018-2019».

Για τους ίδιους τους εκπαιδευτικούς, η επιπρόσθετη γνώση πάνω στο αντικείμενο της «ειδικής εκπαίδευσης» θεωρείται ένα ανταγωνιστικό μπόνους στην εύρεση εργασίας, αφού θεωρείται πως τα επόμενα χρόνια η ένταξη των μαθητών θα λάβει μεγαλύτερη προσοχή από το εκπαιδευτικό σύστημα, το οποίο έχει υπάρξει καταδικαστικό για τα παιδιά.

Οι τοποθετήσεις των εκπαιδευτικών επρόκειτο να γίνουν από το νέο έτος με ευθύνη των Διευθυντών Εκπαίδευσης ανά περιοχή.

Το βάρος στους εκπαιδευτικούς, λοιπόν. Και περιμένουμε το μέλλον.

 

Κείμενο: Όλγα Στέφου

Πηγή: www.in.gr

 

Υπάλληλος τράπεζας παραιτήθηκε και πήγε στη δουλειά του ντυμένος Spiderman

/in /by

Η εικόνα του υπαλλήλου, μέσα σε λίγες ώρες έγινε viral!

Ένας υπάλληλος τράπεζας στο Σάο Πάολο της Βραζιλίας παραιτήθηκε από τη θέση του και θέλησε να αποχαιρετίσει τους συναδέλφους του με έναν πρωτότυπο τρόπο.

Την τελευταία μέρα της δουλειάς του, εμφανίστηκε στο γραφείο ντυμένος . Η εικόνα του υπαλλήλου, μέσα σε λίγες ώρες έγινε viral.

Μάλιστα ένας συνάδελφός του, τον έκανε story στο Instagram, όπου ο παραιτηθείς…Spiderman φαίνεται να έχει ξαπλώσει πάνω σε ένα γραφείο, με την λεζάντα «Τελευταία ημέρα εργασίας και αυτό το άτομο τρέλανε το αφεντικό».

Πηγή: www.ethnos.gr

‘Αγγελος Πατσιάς: Ο Νεαρός Δάσκαλος Που Έφτιαξε Ένα Αλλιώτικο Δημοτικό Σχολείο Στο Ρέθυμνο.

/in /by

To 2012 βρέθηκα στη Θεσσαλονίκη για να παρακολουθήσω το καθιερωμένο πλέον TedxΤhessaloniki. Κάποια στιγμή βρέθηκε λοιπόν στη σκηνή ένας 27χρονος δάσκαλος από τη Δράμα που δίδασκε σε ένα τετραθέσιο δηµοτικό σχολείο στον Φουρφουρά, ένα χωριό στο ορεινό Ρέθυµνο της Κρήτης.

 

 

Στο τέλος της ομιλίας του κατάφερε κάτι απίστευτο: όλη η αίθουσα είχε σηκωθεί όρθια και τον χειροκροτούσε.

 

Τι ήταν αυτό που μοιράστηκε με τον κόσμο που οδήγησε σε αυτή την έκρηξη ενθουσιασμού; Συχνά οι πιο απλές κινήσεις είναι αυτές που μιλάνε απευθείας στην καρδιά του κόσμου. Ο νεαρός δάσκαλος που συνεπήρε το κοινό ονομάζεται Άγγελος Πατσιάς και τα τελευταία πέντε χρόνια, μαζί με μία ομάδα δασκάλων, αλλάζουν τα δεδομένα της διδασκαλίας όπως την ξέραμε.

 

 

Μόλις 25 χρονών όταν διορίστηκε, με δύο χρόνια επαγγελματικής εμπειρίας στην πλάτη του, ο Άγγελος βρέθηκε σε αυτό το μικρό σχολείο στον άγνωστο Φουρφουρά παρέα με δύο ακόμη νέα παιδιά, τον Γιάννη Μανωλακάκη και την Γιούλη Μποσδελεκίδου. «Δεν υπήρχε κάποιος ιδιαίτερος σκοπός ή στόχος για το που θέλουμε να φτάσουμε, αλλά θέλαμε να φτιάξουμε ένα περιβάλλον που πρώτα απ’ όλα θα ικανοποιεί εμάς», είπε στη HuffPostGreece.

 

Η τριάδα σήκωσε λοιπόν τα μανίκια και αργά, αλλά σταθερά άρχισε να αλλάζει το σύστημα … εκ των έσω. Έχοντας στο μυαλό τους τη φιλοσοφία του «βρες τον τρόπο να μαθαίνουν τα παιδιά χωρίς τα ίδια να το συνειδητοποιούν», έβαλαν στην άκρη τα εγχειρίδια των παλαιότερων και τόλμησαν να δημιουργήσουν ένα σχολείο αλλιώτικο. Οι τάξεις άλλαξαν μορφή και διακόσμηση, ενώ τα παιδιά άρχισαν να μαθαίνουν την αυτοδιαχείριση μέσα από την κουζίνα, το θερμοκήπιο,τουςβοτανόκηπους και το κοτέτσι. Έγιναν οι ρεπόρτερ του «Φουρφουράς TV», βγήκαν στη φύση με το «Δίκτυο των Ορέων», λασπώθηκαν, έμαθαν τη γη, συνεργάστηκαν. Και έτσι γεννήθηκε «το σχολείο της φύσης και των χρωμάτων», ένα άκρως ενδιαφέρον υβρίδιο που έχει ως στόχο πρώτα τη μάθηση και μετά τη γνώση.

 

Ο Άγγελος Πατσιάς, πέντε χρόνια μετά από εκείνη την πρώτη μέρα στο άγνωστο, μιλάει στη Huff Post Greece για το πώς τον σημάδεψε η καθαρότητα στα μάτια ενός μικρού μαθητή, για τον τρόπο που εξελίχθηκε η ιδέα για αυτό το αλλιώτικο σχολείο, για το – πάντα – επίκαιρο ζήτημα του bullying, αλλά και για τη σημασία του να «αλλάξεις τον τρόπο που ρωτάς.»

 

 

Πώς ήταν οι πρώτες μέρες στο σχολείο του Φουρφουρά;

 

Ο Γιάννης Μανωλακάκης ήταν από τον Φουρφουρά, είχε πάρει απόσπαση για να είναι εκεί, επομένως λειτούργησε ως ο συνδετικός κρίκος ανάμεσα στο σχολείο και στο χωριό. Το κοινό χαρακτηριστικό και των τριών μας ήταν ότι θέλαμε όλοι να προσφέρουμε με οποιοδήποτε τρόπο μπορούμε.

 

Το σχολείο δεν διέφερε από όλα τα άλλα σχολεία της επαρχίας, οι δάσκαλοι έμεναν σε αυτό για μικρό χρονικό διάστημα, όπως γίνεται συνήθως. Εμείς λοιπόν «φάγαμε» πολλά Σαββατοκύριακα και πολλές εργατοώρες στο σχολείο. Το φτιάχναμε, το καθαρίζαμε, προσαρμόσαμε τις αίθουσες όπως θέλαμε. Επομένως, βλέποντας όλα αυτά οι χωριανοί αυτόματα νομίζω μας συμπάθησαν. Ακόμα και όταν υπήρξαν κάποια ερωτήματα, ήταν όλα πολύ καλοπροαίρετα και σε πολύ καλό κλίμα.

 

Πριν πας εκεί, είχες σκεφτεί ότι θα επιδιώξεις να κάνεις κάτι «διαφορετικό» ή αυτό βγήκε στην πορεία;

 

Πήγα χωρίς σκέψη, δεν ήξερα ακριβώς ποια κατάσταση θα συναντήσω, γνώριζα μόνο ότι οι άνθρωποι είναι πολύ καλοί από άλλους συναδέλφους που είχαν πάει εκεί παλαιότερα. Δεν υπήρχε κάποιος σκοπός, υπήρχε απλά όρεξη, γιατί ήμασταν όλοι νέοι στο επάγγελμα. Υπήρχε αρκετή ενέργεια, αλλά και άγχος, επειδή ήμασταν τρεις νέοι σε ένα σχολείο.

 

Πώς άρχισε λοιπόν να παίρνει μορφή το σχολείο της «φύσης και των χρωμάτων;»

 

Αυτό έγινε πολύ σταδιακά. Η πρώτη χρονιά ήταν πολύ μεταβατική, κάναμε το Φουρφουράς TV, όπου τα πιτσιρίκια έκαναν εκπομπές στο Ίντερνετ, γινόταν στην ουσία ρεπόρτερ για πράγματα που τα ενδιέφεραν.

 

Αυτό ήταν το πρώτο βήμα για την εξωστρέφεια του σχολείου. Η ανάγκη μας να διαφοροποιήσουμε λίγο το μάθημα ήρθε πολύ σταδιακά και έγινε με προσεκτικά βήματα.

 

Την πρώτη χρονιά, η δική μου τάξη ήταν αρκετά παραδοσιακά δομημένη. Το TedxThessaloniki ήρθε την άνοιξη της δεύτερης χρονιάς. Το όνομα «το σχολείο της φύσης και των χρωμάτων» το βάλαμε συμβολικά, κάτι το οποίο είχε όμως και μεγάλη δύναμη, καθώς το σχολείο έγινε κάτι ζωντανό, απέκτησε ταυτότητα. Ήταν κάτι που οι εκπαιδευτικοί που ήμασταν εκεί θέλαμε να στηρίξουμε. Οπότε, σιγά σιγά, οι διδασκαλίες άλλαξαν προς αυτή την κατεύθυνση. Και από τότε συνεχίζουμε να προσπαθούμε να κάνουμε το κέφι μας.!

 

Τι είναι αυτό που χαρακτηρίζει το σχολείο σας;

 

Μετά από τόσα χρόνια, έχουμε κάνει στροφή σε ένα πιο ανθρώπινο σχολείο που στοχεύει πρώτα στη μάθηση και μετά στη γνώση, που σέβεται την άποψη του μαθητή και τον χαρακτήρα του. Του διδάσκει πάνω απ’ όλα πώς να μάθει τον εαυτό του και από εκεί και πέρα να μπορεί να αποφασίζει για αυτόν. Με βάση με αυτά τα πράγματα αναπτύσσονται και όλες αυτές οι δραστηριότητες, με τις περισσότερες από αυτές να είναι όντως κάτι καινούριο.

 

Ποιες είναι περισσότερα αναλυτικά κάποιες από τις δραστηριότητες που ενσωματώθηκαν στη διδασκαλία σας;

 

Με το Φουρφουράς TV άρχισαν όλα, με το οποίο στην ουσία κάναμε μάθημα χωρίς κανείς να αντιλαμβάνεται ότι κάνουμε μάθημα. Αυτό ήταν το πρώτο «καμπανάκι» με το οποίο είδαμε ότι η διαδικασία της μάθησης μπορεί να γίνει με πολύ ωραίους τρόπους.

 

Στη συνέχεια, κάναμε το σχολικό δίκτυο των Ορέων, των βουνών δηλαδή, στο οποίο μαζευτήκαμε πολλά ορεινά σχολεία και προσπαθήσαμε να στηρίξουμε, να τιμήσουμε και να αναβαθμίσουμε – αν θα μπορούσε κανείς να χρησιμοποιήσει αυτή τη λέξη – την παράδοση και την τοπική ιστορία. Αυτό αργότερα «μεταλλάχθηκε» και σε ένα Μουσείο Προφορικής Ιστορίας από παιδιά, για να διασωθεί η προφορική παράδοση, να μάθουν τα παιδιά τις τέχνες των παππούδων τους και να τα πάνε όλα αυτά ένα βήμα παραπέρα, προτείνοντας και πράγματα. Γνώρισαν πολύ ενδιαφέροντες ανθρώπους μέσα από αυτό. Είμαστε πολύ χαρούμενοι επειδή πλέον αυτό το σχολικό δίκτυο το έχει αναλάβει ένα άλλο σχολείο από το Ρέθυμνο και προχωράει πάρα πολύ καλά. Στη συνέχεια είχαμε και άλλα πολλά, το κοτέτσι, τον κήπο, τον μετεωρολογικό σταθμό, την κουζίνα.

 

Είχε ένα ενδιαφέρον πώς διαχειρίζονται τα παιδιά όλα αυτά, το πώς ένιωθαν ελεύθερα να ανακαλύψουν τις κλίσεις τους. Κάθε φορά που κάναμε ένα δειλό βήμα μπροστά, βλέπαμε την ανταπόκριση τους. Είχε ενδιαφέρον να βλέπουμε τα παιδιά να λερώνονται με τις λάσπες, να δημιουργούν με χώματα, το μάθημα έξω στη φύση είναι ο καλύτερος δάσκαλος που μπορούν να έχουν. Διδάσκεις στα παιδιά τη συνύπαρξη, την υπομονή, την επιμονή και σίγουρα … όλα τα παιδιά θέλουν να είναι λερωμένα!

 

Και με τη μικρή κοινωνία ποια είναι η σχέση σας;

 

Δεν νομίζω ότι θα υπερβάλλω αυτή τη στιγμή αν πω ότι είμαστε μια οικογένεια, κάπως έτσι το νιώθουμε όλοι. Έχουμε την άνεση να νιώθουμε έτσι ο ένας για τον άλλο. Αυτό σημαίνει πως ό,τι θέμα προκύψει, είμαστε εκεί για να το λύσουμε για να το στηρίξουμε, να το φροντίσουμε, ώστε να καθησυχάσουμε κάποια πράγματα, να τους ενημερώσουμε.

 

Σίγουρα, υπήρξαν ερωτήματα για κάποιες μεθοδολογίες, ακόμα και για το Φουρφουράς TV που τα παιδιά έβγαιναν στο Ίντερνετ. Το παν είναι να έχεις την εμπιστοσύνη των γονιών και των παιδιών και να τους πεις ότι δουλεύουμε για το ίδιο πράγμα. Ότι αγαπάμε όλοι τα παιδιά πάρα πολύ, επομένως είμαστε προσανατολισμένοι σε αυτό. Νομίζω ότι ουσιαστικά μεγαλώνουμε μαζί και πάντα είμαστε κοντά.

 

Τι θεωρείς ότι είναι το πιο απλό, αλλά και το πιο ουσιαστικό που μπορεί να κάνει κάποιος δάσκαλος μέσα στην τάξη;

 

Αυτό που λέμε όλοι μας, και στο σχολείο, είναι: «Δεν έχεις παρά να αλλάξεις τον τρόπο που ρωτάς.» Δεν χρειάζεται να κάνεις οφθαλμοφανή υπερπράγματα τα οποία θα έχουν ένα αντίκτυπο, αρκεί να αρχίσεις να αλλάζεις τον τρόπο που θέτεις τα ερωτήματα. Για παράδειγμα, μία ερώτηση που θα μπορούσες να κάνεις είναι: «Πότε ο Ιμπραήμ αποβιβάστηκε στην Πελοπόννησο;», Αυτός είναι ο τρόπος του παλιού εκπαιδευτικού συστήματος.

 

Η ίδια ερώτηση θα μπορούσε να τεθεί ως εξής: «Πώς πιστεύετε ότι θα ένιωθαν οι κάτοικοι ενός χωριού, βλέποντας τον στόλο του Ιμπραήμ να έρχεται;» Να αρχίσεις δηλαδή να κάνεις τις ερωτήσεις σου όλο και πιο ανθρώπινες, να επικαλείσαι το συναίσθημα, να βλέπεις τα παιδιά ως ολότητα. Να προσπαθείς να εκπαιδεύσεις και τον συναισθηματικό τους κόσμο και το μυαλό τους, αλλά και το σώμα τους.

 

Έχουν έρθει άλλα σχολεία σε επαφή μαζί σας για να «ζητήσουν τα φώτα σας;»

 

Ναι, έχει γίνει αυτό και για μας είναι ιδιαίτερη τιμή, δεν το περιμέναμε. Είμαστε σε επικοινωνία με αρκετούς ανθρώπους, και αυτοί μας ρωτάνε, αλλά και εμείς αυτούς. Έχουμε γνωρίσει πολλά σημαντικά άτομα, με την ουσία της έννοιας, τα οποία έχουν μοιραστεί μαζί μας κομμάτια από τη γνώση και την ιστορία τους και μας έχουν βοηθήσει να προχωρήσουμε. Αυτό είναι μεγάλο κέρδος για μας.

 

Τι θα έλεγες ότι έχετε πετύχει οι δάσκαλοι ως ομάδα στο σχολείο του Φουρφουρά;

 

Ίσως το πραγματικό αντίκτυπο να το δούμε όταν τα παιδιά αυτά μεγαλώσουν και γίνουν κάτοικοι του χωριού τους. Θεωρώ όμως ότι στο κομμάτι που ήταν δυνατό, επειδή δεν μπορείς ποτέ να κάνεις θαύματα, βγάλαμε μέσα από τα παιδιά έναν «περίεργο» εαυτό. Ένα χαμόγελο αγάπης και περιέργειας και νομίζω αυτό είναι το πιο σημαντικό που πετύχαμε.

 

Με αφορμή την υπόθεση του Βαγγέλη Γιακουμάκη, αλλά και ακριβώς επειδή είσαι δάσκαλος, δεν γίνεται να μην αναφερθώ και στο φαινόμενο του bullying.

 

Το bullying πιστεύω ότι πάντα υπήρχε, από τα μαθητικά μας χρόνια γινόταν όλα αυτά, απλά τώρα βρέθηκε η ονομασία του. Δεν είναι ένα σύγχρονο φαινόμενο, το θέμα είναι τι το προκαλεί. Για μένα, η οικογένεια έχει τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο.

Πηγή: www.fanpage.gr, www.tilestwra.gr

Νέο ξεκίνημα

/in /by

Νέο ξεκίνημα

«Σε ένα χρόνο από  τώρα θα εύχεσαι να είχες ξεκινήσεις σήμερα….»

KarenLamb

 

Τι σημαίνει αυτό; Τι σημαίνει το να θέλω μια αλλαγή; Τι χρειάζεται να γίνει για να την επιτύχω;

Αν θέλουμε να αλλάξουμε  πράγματα στη ζωή μας  το πρώτο που θα πρέπει να κάνουμε είναι να αλλάξουμε τον τρόπο σκέψης μας. Θα πρέπει να μάθουμε στο μυαλό μας να επικεντρώνεται περισσότερο σε αυτά που κάνει κι όχι σε αυτά που θέλει να κάνει.  Να επικεντρωθεί περισσότερο στην δράση και λιγότερο στην σκέψη!

Οι άνθρωποι επιθυμούμε την αλλαγή, μα δύσκολα την  ανακινούμε γιατί μόλις αντιληφθούμε πως ο δρόμος προς την αλλαγή είναι δύσκολο κι ανηφορικός τότε  σταματάμε. Μας σταματούν σκέψεις που ανακυκλώνονται στο μυαλό μας και μας σαμποτάρουν. Ένα σημάδι του αυτοσαμποταζ είναι η αναβολή.  Η υπόσχεση πως αυτό που είχα προγραμματίσει για σήμερα το αφήνω για αυριο…που θα έχω περισσότερο χρόνο, που θα είμαι πιο ξεκούραστος, που θα έχει καλύτερο καιρό, που θα έχω τακτοποιήσει εκείνο ή το άλλο….Πάντα υπάρχουν εξαιρετικές δικαιολογίες που μας κρατούν μακριά από την δράση….

Μα είναι σημαντικό να κατανοήσουμε πως οι κατάλληλες συνθήκες δεν υπάρχουν. Ο σωστός χρόνος δεν υπάρχει. Υπάρχει μόνο αυτό που έχουμε. Κι αυτό που έχουμε είναι το τώρα!

Μπορούμε να αρχίσουμε ρίχνοντας μια πιο έντονη ματιά σε  όλα αυτά που ήδη κάνουμε στην ζωή μας.

Παρατηρώντας τον εαυτό μας με κριτική ματιά και αποκτώντας μια καλή επίγνωση ως βάση θα μπορέσουμε να κατανοήσουμε που και πότε μεταθέτουμε τις αποφάσεις μας  και πως οι σκέψεις μας αντί να μας εμπνέουν να μας κρατούν πίσω.

Είναι σημαντικό να προπονήσουμε τον εαυτό μας να επικεντρωθεί σε ένα στόχο και να μας πιέζει προς αυτόν. Μοιάζει σαν ο εαυτός μας να πρέπει να είναι ο εμψυχωτής  προπονητής και ο αθλητής ταυτόχρονα.

Ξεκινώντας λοιπόν…Σημεία στα οποία θα πρέπει να επικεντρωθούμε!

Πρόθεση: Έχω έναν στόχο και τον κρατώ. Κοιτάζω τον στόχο κι είμαι επικεντρωμένος σε αυτόν. Αυτό μου δίνει κατεύθυνση και με εμπνέει. «Αν  δεν κοιτάς εκεί που θέλεις να πας, πας εκεί που κοιτάς.»

Οπότε επικέντρωση στο στόχο και κατεύθυνση προς αυτόν.

Διαίσθηση: «Ακούω το στομάχι μου»,  λέμε στη θεραπεία.  Πολλές φορές θα μπερδευτούμε, θα χαθούμε, θα είναι σαν να προχωρούμε σε ένα σκοτεινό μονοπάτι. Η διαίσθηση μας πάντα μας οδηγεί στην σωστή κατεύθυνση. Αν κλείσουμε την δίοδο στο υποσυνείδητο μας τότε  θα σταματήσουμε να ακούμε και να εμπιστευόμαστε αυτό που αισθανόμαστε και θα εμπιστευόμαστε  μόνο αυτό που ορίζουμε ως πραγματικό….κι αυτό είναι λάθος.  Πέρα από αυτό που βλέπουμε είναι κι αυτό που νιώθουμε κι η διαίσθηση μας θα μας βοηθήσει να πάρουμε σωστές κατευθύνσεις αν την εμπιστευτούμε.

Δημιουργικότητα: Κάνω αλλαγές σημαίνει σκέφτομαι με τρόπους διαφορετικούς. Μπαίνω σε νέες κατευθύνσεις αλλάζω  τις εικόνες και τον τρόπο δουλειά μου, διευρύνω τις δημιουργικές μου ικανότητες, δοκιμάζω συνέχεια, πειραματίζομαι, γίνομαι  εναλλακτικός, βρίσκω άλλα μονοπάτια, δεν με τρομάζει το νέο. Σταματώ τον εαυτό μου από το  να κάνει τις ίδιες επιλογές ξανά και ξανά. Βρίσκω την ισορροπία μέσα μου ψάχνοντας για νέες   προσεγγίσεις  χωρίς να σκέφτομαι  συνεχώς την αποτυχία ως ορισμό αλλά ως εμπειρία που θα με οδηγήσει αργά ή γρήγορα σε βήματα περισσότερο επιτυχημένα.

Ενημέρωση: Μπαίνοντας σε μια διαδικασία αλλαγής οι σημαντικοί άνθρωποι δίπλα μας μπορεί να ξαφνιαστούν και να μπερδευτούν μαζί μας. Είναι σημαντικό να τους ενημερώσουμε καταρχήν για να μην νιώσουν άσχημα ή να μην προσβληθούν ακόμη με δικές μας νέες συμπεριφορές ή κατευθύνσεις και δεύτερον γιατί σε αυτό το ταξίδι θα χρειαστούμε σύμμαχους κι ανθρώπους να μας υποστηρίξουν. Ενημερώνουμε λοιπόν κι αυτή η ενημέρωση   είναι η βάση που πάνω της μπορούμε να πατήσουμε  χωρίς να φοβηθούμε γιατί συνήθως οι άνθρωποι που μας νοιάζονται είναι εκείνοι που μπορούν και τολμούν να μας  υποστηρίξουν.

Πειθαρχία: Το πιο σημαντικό στην επίτευξη ενός στόχου είναι η επιμονή η υπομονή και η διάρκεια. Αυτό μόνο με έναν τρόπο επιτυγχάνεται. Πειθαρχία λοιπόν κι επικέντρωση στο στόχο. Δεν υπάρχουν δικαιολογίες κι αν υπάρχουν ας εξετάσουμε αν είναι αληθινές ή κατασκευάσματα του μυαλού μας.

Ακεραιότητα: Η αυτοαξιολόγηση πρέπει πάντα να είναι ακέραιη. Αλλιώς είναι σαν να υποθάλπουμε εμείς οι ίδιοι την προσπάθεια μας. Αν προσπαθούμε να μας πείσουμε, να μας ξεγελάσουμε, να μας «ψήσουμε» όπως λέμε στην θεραπεία, τότε όλη η προσπάθεια μας έχει υπονομευτεί από τον ίδιο μας τον εαυτό. Η καθαρότητα στην αξιολόγηση μας και η προσωπική μας αλήθεια, θα μας φέρουν κοντά στην επίγνωση και στον αυτοσεβασμό μας.

 

Υπομονή: Μια από τις πιο δύσκολες διαδικασίες εκμάθησης είναι το να μαθαίνουμε σε ένα άνθρωπο να είναι υπομονετικός. Να παίρνει το χρόνο του. Να διαχειρίζεται την ματαίωση και να μην βιάζεται. Για να το καταφέρουμε αυτό βγαίνουμε από τον μεγάλο στόχο και τον σπάμε σε μικρούς και βατούς στόχους. Κάθε μικρός στόχος με φέρνει πιο κοντά στον μεγάλο. Το να προπονήσω την υπομονή μου είναι η μεγαλύτερη πρόκληση σε οποιαδήποτε αλλαγή και τελικά και η μεγαλύτερη  κατάκτηση!

Δράση: Το να προγραμματίσεις πως θα κάνεις κάτι δεν είναι το ίδιο με το να το κάνεις, ούτε σημαίνει πως το έκανες. Τα όνειρά μας γίνονται πραγματικότητα μόνο στο βαθμό που αρχίζουμε πραγματικά να κάνουμε κάτι για  να συμβούν.

Για να πετύχουμε  σε αυτό το ταξίδι της αλλαγής και της επίτευξης ονείρων, θα πρέπει να είμαστε προσανατολισμένοι στην δράση με έναν πολύ σκόπιμο και προσεκτικό τρόπο.

Συχνά κουράζουμε τον εαυτό μας με σκέψεις, με ιδέες, με στόχους που εγκαταλείπουμε την ίδια κιόλας στιγμή.

Όλη αυτή η ενέργεια που καταναλώνουμε στην σκέψη, αν έστω για μια στιγμή γινόταν δράση…όλα θα γίνονται πιο απλά και ουσιαστικά.

Συνήθως οι άνθρωποι, εκεί ακριβώς πάνω στη λαμπερή αλλαγή του χρόνου δίνουμε υποσχέσεις και κάνουμε δεσμεύσεις, μα συχνά όλη αυτή διάθεση αλλάζει σαν σβήσουν τα φώτα και μπούμε στην σκληρή πραγματικότητα!

Για φέτος σταματάμε να μπλοκάρουμε τον εαυτό μας με σκέψεις και μπαίνουμε στη δράση…και ξεκινάμε τώρα. Όχι σε λίγο, όχι αύριο, όχι τον άλλο μήνα ούτε όταν βολέψει…

Σήμερα γιατί αν δεν ξεκινήσουμε σήμερα, σε ένα χρόνο από τώρα… θα το έχουμε μετανιώσει!!!

Καλή χρονιά. Καλές αλλαγές. Καλό ξεκίνημα!

 

Πηγή για την εγγραφή του άρθρου το βιβλίο “Become A LifeBalanceMaster”

τηςRicGiardina.

 

Πηγή:www.lifecircles.gr