Μνήμη Βικτωρίας Θεοδώρου

Η ποιήτρια και αγωνίστρια της Αριστεράς Βικτωρία Θεοδώρου.

Η ποιήτρια και παλιά αγωνίστρια της Αριστεράς Βικτωρία Θεοδώρου «έφυγε» το βράδυ της
Παρασκευής 15 Φεβρουαρίου σε ηλικία 94 ετών. Τη γνώρισα από το ζευγάρι των Κυπρίων
διανοουμένων Πανίκου και Ελλης Παιονίδου. Πάνε πολλά χρόνια – δεν θυμάμαι πόσα
ακριβώς. Θυμάμαι ότι μου χάρισε ένα βιβλίο της, το οποίο με εντυπωσίασε.

Αργότερα, η φίλη μου Αλεξάνδρα Ιωαννίδου, καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, σαν
έμαθε ότι τη γνωρίζω, μου ζήτησε να της τη συστήσω. Οταν πήγαμε σπίτι της, την είδα να
είχε «βαρύνει» σε σχέση με την πρώτη φορά που την είδα. Τα χρόνια είχαν περάσει.

Την είδα και μια τρίτη φορά, ήταν Ιούνιος του 2009, με δική μου πρωτοβουλία.
Προσφέρθηκα να τη συνοδεύσω στην παρουσίαση του ελληνο-μακεδονικού λεξικού του
Βάσκο Καρατζά. Η παρουσίαση ήταν στην αίθουσα ανταποκριτών ξένου Τύπου. Κατά τη
διάρκεια της παρουσίασης εισέβαλαν στην αίθουσα χρυσαυγίτες και άρχισαν να μας
απειλούν με αγριοφωνάρες. Η Βικτωρία, που δεν καταλάβαινε καλά περί τίνος επρόκειτο,
σκύβει στο αυτί μου και με ρωτάει σιγανά:

«Ποιοι είναι αυτοί;»

«Φασίστες», της απαντώ κι εγώ σιγανά. Μόλις άκουσε αυτή τη λέξη, η Βικτωρία άρχισε να
με παρακινεί να φύγουμε.

«Δεν ξέρεις εσύ, παιδί μου, τι είναι ικανοί να κάνουν αυτοί οι άνθρωποι».

«Ας μην τους φοβηθούμε, Βικτωρία», της απαντώ. «Ας μείνουμε με όλους τους άλλους.
Βλέπεις; Κανένας δεν φεύγει».

«Δίκιο έχεις», μου απαντά. Σε λίγο ήρθε η αστυνομία και οι χρυσαυγίτες τράπηκαν σε φυγή.

Ηταν η τελευταία φορά που είδα τη Βικτωρία. Και αυτές οι γραμμές που έγραψα ας είναι το
δικό μου μνημόσυνο για εκείνη.
Πηγή: www.kathimerini.gr
Κείμενο: Διονύσης Γουσέτης